Londyn 1996

Pamiętam rok 1996

I wakacyjny Londyn

Słońce i jelenie w Richmond Park

Homar-Telefon w Tate Modern

Zwiedzanie Tower w tłumie Japonek

Antykwariaty przy Bond Street

I ekonomiczne zakupy w TESCO

A w radio ciągle „How bizarre”

Jakże mnie wkurzała ta piosenka

I świadomość, która wdarła się w sielankę

Że ludzkie serce może tak po prostu pyknąć

I wyskoczyć jak przepalony bezpiecznik

Bezpowrotnie i już na zawsze

A osoba, z którą codziennie jesz tosty

Pijesz herbatę marki TESCO Value Tea Bags

I którą też wkurza ciągłe „How bizarre”

Nagle zostaje w połowie sierotą

I już nigdy nie jest taka, jak przedtem

Pomyślałam o Londynie 1996

Gdy już wiedziałam, że nie żyjesz

A mój głupi umysł

W jakimś oszalałym trybie

Zaczął robić mentalny katalog

Moich znajomych, którzy nie mają ojców

Tak jak ja

- p -

I remember 1996

And holidaying in London

Hot sun and deer spotting in Richmond Park

Lobster Telephone at Tate Modern

Visiting the Tower in a Japanese crowd

Old book stores in Bond Street

Followed by TESCO economy shopping

And “How bizarre” constantly on the radio

How pissed I was with this song

And the consciousness that tainted the bliss

That the human heart can simply pop

And break down like a blown fuse

Irretrievably and for ever

And the person who joins you for breakfast

Buttered toasts and TESCO Value Tea Bags

Who is as pissed by “How bizarre” as you

Suddenly becomes a half-orphan

And never returns to her old self

I thought about London 1996

When I learnt you were dead

And my stupid mind

In a frenzied action mode

Started making a mental catalogue

Listing all my friends who do not have fathers

Just like me