Miasto

Moje miasto

Miasto Świętej Wieży

I Czarnej Madonny

Co ma osiem sukienek z klejnotów

(przebierają ją od czasu do czasu)

I antypatyczną, wyniosłą twarz

Miasto niegdyś oswojone

- z moim pierwszym chłopakiem, za rękę

Zaułki na Garncarskiej

Obrazy Dudy-Gracza

Brzozy w Lesie Aniołowskim

(kiedyś był tam poligon)

W jednym moim wspomnieniu

Leżymy na murze cmentarza żydowskiego

Patrzymy w niebo

I na drzewa bzowe

(wyrosły takie dorodne na ciałach Kohenów)

I na połamane macewy

Czytamy Grochowiaka

„Płonącą żyrafę”

Miasto porzucone

Zbywane co roku tym samym zwięzłym zdaniem 

Wypowiadanym w Wigilię:

„W tym mieście czas się zatrzymał”

A reszta świata pędzi

Miasto dziś obce

Brak nawet ludzi

Którzy tu ze mną mieszkali

= o =

My city

City of the Holy Tower

And Black Madonna

Who has eight jewelled dresses

(they give her a make-over from time to time)

And unpleasant haughty face

City once tamed

- with my boyfriend, holding hands

Cul-de-sacs in Garncarska Street

Duda-Gracz’s paintings

Birch trees in the Aniołów Forest

(used to be a military training area)

In one of my memories

We are lying on the wall of the Jewish Cemetery

Looking at the sky

And lilac trees

(growing so abundantly on the bodies of Kohens)

And broken gravestones

Reading Grochowiak

His “Burning Giraffe”

City deserted

Passed over every year with the same cursory sentence

Spoken on Christmas Eve:

“The clock has stopped in this city”

The rest of the world is racing

City estranged

There are even no people

That used to live here with me

 

 

List

Spędziłam kiedyś ze trzy godziny

- szukając listu od Ciebie, Tato,

W kartonowych pudłach

Pełnych papierowych fatałaszków z przeszłości

Brzydkich kartek wielkanocnych

Listów adresowanych do „Shiriko”

(jeden z moich chłopaków tak mnie nazywał, choć za cholerę nie pamiętam, dlaczego

- gdy mówię na głos „Shiriko”, w myślach pojawia się niebieska atłasowa piżama i pierwszy prawdziwy szampan, jakiego piłam w życiu)

Starych świadectw szkolnych

Wydrukowanych z Yahoo! pikantnych maili, jakie wysyłał do mnie na studiach mój wykładowca (miłosiernie ledwo widać już tusz)

Zaproszeń na ślub od osób, które zdążyły się już rozwieść (niektóre nawet dwa razy)

Jeden jedyny list od Ciebie zagubił się w masie makulatury

Nie ma go

Jest szczątkowo w moich myślach

Szara koperta

Zwykły papier w kratkę

Nic wymyślnego

(jak Ty sam)

List otrzymałam na porannym apelu

Podczas obozu żeglarskiego im. kapitana Barlika

W 1993

W Orzyszu

Ponieważ nie będzie nas w dzień Twojego powrotu, odbierze Cię Dziadek Z. – i pomoże Ci nieść patent żeglarski!

Biedny Tato

W świecie bez telefonów komórkowych

Po prostu nie wiedziałeś, że

wypisałam się już wtedy z kursu żeglarskiego

Nie umiałam wystarczająco dobrze pływać

Były wakacje, chciałam odpocząć

A nie wkuwać znaki żeglugi śródlądowej

Nocą, przy latarce

Albo ćwiczyć węzły

Nie mówiąc już o bączkowaniu (w tym zawsze byłam do dupy)

Zrezygnowałam

Obijałam się po obozie, trochę pływałam kajakiem

Trochę łaziłam po lesie

Paląc papierosy i śpiewając Pearl Jam

Z inną podobną do mnie dysydentką

Pomoże Ci nieść patent żeglarski

Nigdy nie powiedziałam Ci

Jak wiele znaczył tamten list

Gdy pod autokarem pojawił się Dziadek Z., nonszalancko pokazałam mu patent żeglarski

Tak samo niedbale pokazałam go Tobie, Tato, gdy już wróciliście z wakacji

--- k ---

The other day, I spent about three hours

Looking for a letter from you, Dad,

In cardboard boxes

Full of paper trinkets of the past

Ugly Easter Greetings cards

Letters addressed to “Shiriko” (one of my boyfriends gave me that nickname, though, hell, I don’t remember why

- when I say “Shiriko”, my mind projects  an image of blue satin pyjamas and the first authentic champagne I ever had in my life)

Old school reports

Saucy e-mails printed from Yahoo! Mail, sent to me by my lecturer when I was at the university (the ink is mercifully barely legible now)

Wedding invitations from people who have already managed to get divorced (some of them twice)

The only letter I ever got from you is lost in a mass of waste paper

It is gone

Some remnants still exist in my memory, though

Grey envelope

Ordinary sheet of checkered paper

Nothing fancy

(as you were)

I collected the letter at the morning call

During the summer sailing camp

(named after Captain Barlik)

In 1993

In Orzysz

We’re not going to be there on the day you come back, so Grandpa Z. will collect you – and help you carry your Yachtsman Certificate!

Poor Dad

In a world without cell phones

You simply did not know that

I had already dropped out from the yachting course

I could not swim well enough

I wanted holidays, I wanted to take some rest

I did not want to memorize inland waterway signs

At night, by torchlight

Or practise knots

Not to mention sculling (I was always crap at that)

I dropped out

I hung around the camp, did some kayaking

Some wandering around the forest

Smoking cigarettes and singing Pearl Jam

With another dissident like me

Help you carry your Yachtsman Certificate

I never told you

How much that letter had mattered

When Grandpa Z. turned up to pick me up,

I showed him my Yachtsman Certificate in a blasé sort of way

With similar nonchalance I showed it to you, Dad,

When you came back from your holidays

Happy Birthday

Urodziny jak co roku

- dość gówniane.

Jedyna różnica jest taka,

że to trzydziesta piąta rocznica moich narodzin

w ponury, grudniowy ranek 1977.

A nie trzydziesta czwarta.

Ani trzydziesta trzecia.

Te jakoś skleiły się w myślach

- ale też były gówniane.

 

Na trzydziestą kupiłam sobie wielki obraz.

Przedstawia drewniany stół wiszący w próżni.

Na przeciwległych krawędziach blatu dwa kamienie.

Niby spadają, już prawie lecą w dół, ale jednak nie.

Pół tu, pół tam.

Jeszcze nie spadają.

Nie teraz.

- p -

My birthday, like every year

- is fairly shitty.

The only difference is that

it’s the thirty fifth anniversary of my birthday

on a gloomy December morning of 1977.

Not the thirty fourth.

Nor the thirty third.

Those two have kind of stuck together in my memory

- but they were shitty, too.

For my thirtieth birthday I bought myself a big painting.

Shows a wooden table hanging in a vacuum.

With two stones on the opposite edges of the tabletop.

Kind of falling down, almost dropping, but not quite.

Half here, half there.

Not yet falling.

Not now.